قطعنامه مشترك به مناسبت روز جهانى كارگر
اول ماه مه۲۰۱۱ - ۱۱ ارديبهشت ۱۳۹۰

اول ماه مه روز جهانى كارگر، روز اتحاد و اعتراض جهانى كارگران به ستم و نابرابرى نظام سرمايه دارى است. اين روز ياد آور مبارزات كارگران جهان براى دستيابى به حقوق انسانى شان است. كارگران ايران همراه با كارگران جهان اين روز را گرامى ميدارند و هر ساله در اعتراض به شرايط غير انسانى خود در اين روز گرد هم آمده و به هر طريق براى بدست آوردن حقوق حقه خود فرياد بر مى آورند.

شور و شعف و رزمندگى كارگران در روز اول ماه مه و اعتراض آزادانه ميليونى آنان به شرايط زندگى شان در اكثر نقاط دنيا در حالى جهان را به لرزه مياورد كه كارگران ايران علاوه بر محروميت از حقوق اجتماعى خود از قبيل بر پائى تشكل و اعتراضات خيابانى، هر روزه و هر لحظه در معرض شديدترين تهاجمات به زندگى و معيشت خود قرار دارند. هر گونه اعتراض و حق خواهى كارگران با بازداشت و زندان پاسخ ميگيرد، با طرح موسوم به هدفمند كردن يارانه ها كه سرمايه دارى حاكم با پشتيبانى نهادهاى بين المللى سرمايه دارى اجراى آن را آغاز كرده است در حال تباه كردن بيش از پيش زندگى و معيشت ميليونها خانواده كارگرى هستند و كسى حق اظهار نظر آزادانه در اين باره را ندارد، با افزايش سرسام آور قيمتهاى انرژى و تعطيلى كارخانه ها هر روزه صد ها و هزاران كارگر به صف ميليونى بيكاران رانده ميشوند و در همين حال بيمه بيكارى را بيش از پيش به ضرر كارگران تغيير ميدهند، اقدام به اخذ فرانشيز در بيمارستانها و مراكز درمانى تامين اجتماعى از كارگران ميكنند و معيارهاى ديگرى براى حقوق بازنشستگى مى تراشند، بيمه كارگران ساختمانى را در هزارتوى راهروهاى ادارى ابتر ميكنند و در حالى كه اقدام به افزايش سرسام آور قيمتهاى كالاهاى اساسى كرده اند حداقل دستمزد كارگران را بطور توهين آميزى ۹ درصد افزايش ميدهند.

از نظر ما همه اينها براى ميليونها خانواده كارگرى مستاصل از تامين حداقل معيشت در شرايط كنونى، معنائى جز درماندگى بيشتر براى گذران زندگى و تحميل فقر و فلاكتى روز افزون بر آنها ندارد. اما ما كارگران نظاره گر مرگ تدريجى خود و همسر و فرزندانمان نخواهيم شد، ما تعرض هر روزه به زندگى و معيشت خود را بر نخواهيم تافت و متحد و يكپارچه در مقابل فقر و فلاكت و بى حقوقى اجتماعى تحميل شده بر خود ايستادگى خواهيم كرد. در اين راستا ما كارگران ايران با ابراز انزجار از وضعيت موجود، همگان را در تمامى نقاط كشور به طرح متحدانه و سراسرى خواستها و مطالبات شان فرا ميخوانيم و در شرايط حاضر خواهان تحقق بى درنگ مطالبات زير هستيم:

۱- آزادى بى قيد و شرط برپايى تشكل هاى مستقل كارگرى، اعتصاب، اعتراض، راهپيمائى، آزادى احزاب، تجمع و آزادى بيان و مطبوعات حق مسلم ما است و اين خواسته ها بايد ضمن برچيده شدن كليه نهادهاى دست ساز دولتى از محيطهاى كار و زندگى، به عنوان حقوق خدشه ناپذير اجتماعى كارگران و عموم مردم ايران به رسميت شناخته شوند.

۲- ما جامعه اى را كه اقليتى صاحب ثروت وسرمايه هاى كلان باشند واكثريتى هم نان شب نداشته باشند بر نخواهيم تافت. از نظر ما افزايش ۹ درصدى دستمزدها بويژه با توجه به اجراى طرح قطع يارانه ها و افزايش سرسام آور هزينه هاى زندگى اهانت به منزلت انسانى و حق حيات كارگران است. ما تعيين چنين سطح دستمزدى را تحميل بيش از پيش فقر و فلاكت مطلق بر ميليونها خانواده كارگرى ميدانيم و با رد شيوه كنونى تعيين دستمزدها مصرانه خواهان توقف اجراى طرح قطع يارانه ها و تعيين دستمزدها توسط نماينده هاى واقعى كارگران بر اساس بالاترين استانداردهاى زندگى بشر امروز هستيم.

۳- ما خواهان محو قراردادهاى موقت و سفيد امضاء، بر چيده شدن شركتهاى پيمانكارى و انعقاد قرارداد مستقيم و دسته جمعى، تامين امنيت شغلى كارگران و رعايت بالاترين استاندارد هاى بهداشت و ايمنى در محيطهاى كار و زندگى هستيم

۴- دستمزدهاى معوقه كارگران بايد فورا و بى هيچ عذر و بهانه اى پرداخت شود و عدم پرداخت آن بايستى به مثابه يك جرم قابل تعقيب قضائى تلقى گردد و خسارت ناشى از آن به كارگران پرداخت شود

۵- اخراج و بيكار سازى كارگران به هر بهانه اى بايد متوقف گردد و تمامى كسانى كه بيكار شده و يا به سن اشتغال رسيده اند بايد تا زمان اشتغال به كار از بيمه بيكارى متناسب با يك زندگى انسانى برخوردار شوند

۶- به رغم اينكه سازمان تامين اجتماعى با دسترنج و پول كارگران به يكى از نهادهاى داراى ثروت نجومى در ايران تبديل شده است اما اين سازمان با قرار گرفتن در چرخه سود و سودآورى سرمايه تنها به فكر كاهش خدمات درمانى و دريافت فرانشيز از كارگران بيمار است. ما بيمه هاى تامين اجتماعى را حق مسلم تمامى آحاد جامعه ميدانيم و خواهان اداره اين نهاد بدست نماينده هاى منتخب كارگران در سراسر كشور هستيم.

۷- ما ضمن محكوم كردن هر گونه تعرض به اعتراضات كارگرى و مردمى، خواهان لغو مجازات اعدام و آزادى فورى و بى قيد و شرط كليه كارگران زندانى و ديگر جنبش هاى اجتماعى از زندان و توقف فورى پيگرد هاى قضايى عليه آنان و بر چيده شدن فضاى امنيتى موجود هستيم

۸- ما خواهان لغو كليه قوانين تبعيض آميز نسبت به زنان و تضمين برابرى كامل و بى قيد و شرط حقوق زنان و مردان در تمامى عرصه هاى زندگى اجتماعى، اقتصادى، سياسى، فرهنگى و خانوادگى هستيم

۹- ما خواهان برخوردارى تمامى بازنشستگان از يك زندگى مرفه و بدون دغدغه اقتصادى و رفع هرگونه تبعيض در پرداخت مستمرى بازنشستگان و بهره مندى آنان از تامين اجتماعى و خدمات درمانى هستيم

۱۰- كار كودكان بايد ملغى گردد. برخوردارى كودكان و والدين آنها از تامين اجتماعى گسترده و كامل، امكانات آموزشى رفاهى و بهداشتى يكسان و رايگان جدا از موقعيت اقتصادى و اجتماعى خانوادگى شان، نوع جنسيت و وابستگى هاى ملى و ن‍‍ژادى و مذهبى مى بايدبرسميت شناخته شود.

۱۱- ما دگرگونى خواهى را حق مسلم تمامى انسانها در سرتاسر جهان ميدانيم و با حمايت قاطعانه از مبارزات و اعتراضات مردمى در تمامى كشورهاى خاورميانه، هر گونه سركوب اعتراضات مردمى و بند و بست دولتها براى سمت و سو دادن به تغييرات از بالاى سر مردم و دست اندازى و دخالت از سوى آنها در سرنوشت مردم كشورهاى خاورميانه را قويا محكوم ميكنيم

۱۲- ما بخشى از كارگران جهان هستيم و اخراج و تحميل هرگونه تبعيض بر كارگران مهاجر افغانى و ساير مليتها را به هر بهانه اى محكوم ميكنيم

۱۳- ما ضمن قدردانى از تمامى حمايت هاى بين المللى كارگرى و مردمى از مبارزات كارگران در ايران و حمايت قاطعانه از اعتراضات و خواسته هاى كارگران در سراسر جهان خود را متحد آنان مى دانيم و بيش از هر زمان ديگرى بر همبستگى بين المللى كارگران براى رهايى از مشقات نظام سرمايه دارى تاكيد مى كنيم

۱۴- اول ماه مه بايد تعطيل رسمى اعلام گردد و در تقويم رسمى كشور گنجانده شود و هر گونه ممنوعيت و محدوديت برگزارى مراسم اين روز ملغى گردد

زنده باد اول ماه مه
زنده باد همبستگى بين المللى كارگران

۱ مه ۲۰۱۱ - ۱۱ ارديبهشت۱۳۹۰

سنديكاى كارگران شركت واحد اتوبوسرانى تهران و حومه
اتحاديه آزاد كارگران ايران
هيئت بازگشايى سنديكاى كارگران نقاش و تزئينات ساختمان
هيئت بازگشائى سنديكاى فلز كار مكانيك
كانون مدافعان حقوق كارگر
كميته پيگيرى ايجاد تشكل هاى كارگرى
كميته هماهنگى براى كمك به ايجاد تشكل هاى كارگرى